Naast speelterrein stond het Bleekien ook centraal tijdens het vijfentwintigjarig bestaan van de club. Op zaterdag zeven september 1935 werd er in de Buitensocieteit een revue opgevoerd, waarin op geestige wijze het wel en wee van P.E.C., maar vooral het wel,  werd uitgebeeld.

Onder aanvoering van clubkomiek Waanders werden drie taferelen gegeven. De hier bijbehorende decors, welke waren geschilderd door Teun van der Veen, waren al kunststukken op zichzelf.

Onderstaand zal een omschrijving volgen van het verloop van dit toneelstuk:

“Als ’t doek opengaat treft in de eerste plaats het schitterende decor. Op den achtergrond ligt uiterst natuurgetrouw het oude voetbalterrein bij Thijssen, om zijn kleine afmetingen meer bekend als “ ’t bleekien”. In de verte is de Peperbus zichtbaar, een zeilschip vaart door de Willemsvaart. Zelfs het hek, vanwaar af wijlen de heer T. Thijssen met zijn stentorstem de groen-witten in zwakke oogenblikken aanvuurde met : hup P.E.C. ontbreekt niet, evenals ’t huusien en de skuure. De zon gaat onder en dit is voor drie lang nagebleven P.E.C.’ers aanleiding eens te gaan skieren door een gat dat een vroegere bediende ind e schuurwand had laten aanbrengen om te zien of er nog “klanten” in de schuur waren. Vooral de mimiek van den heer Waanders was af. Een mederwerker ontbrak n.l. ’t witte paard, dat aan den ingang van de Buitensocieteit weigerde om binnen te gaan.

In het volgende tafereel zien we de P.E.C.-ers bezig onder ’t genot van een emmer lekbier en onder aanhaling van oude herinneringen het bleekje watervrij te maken, terwijl de eerste bezoekers de primitieve controle reeds passeeren, een bezigheid die bij tal van oud-P.E.C.-ers de vroolijkste herinneringen opwekte.

De derde acte geeft een wedstrijd op den ouden grond weer. De uitdrukkingen daarbij gebezigd zijn vrijwel dezelfde gebleven, alleen de accommodatie is onherkenbaar veranderd.

Het is den schrijver van de schets, in samenwerking met den heer Teun van Veen, uitstekend gelukt in korte trekken ’n beeld te geven van den toestand in 1910, terwijl alle medewerkenden, waarvan er vele nog nooit ‘op de planken’ geweest waren, vooral aan de oud-P.E.C.’ers, eenige vroolijke oogenblikken bezorgd hebben.

Nadat op den achtergrond het oude ‘bleekje’ plaats had gemaakt voor de tribune op het nieuwe sportterrein marcheerden op pittige marschmuziek achtereenvolgens de diverse elftallen, de athletiek- en de schaatsrijdersploegen over ’t tooneel die zich vervolgens in vele rijen opstelden om onder leiding van van den heer N. Malcorps het nieuwe clublied ten gehoore te brengen.”