De oorlog ging onverminderd voort en P.E.C. ook, want deze keer was het geluk eens aan Zwolse kant. Ondanks de vroegere tegenslagen was de club gaan winnen aan populariteit en werden bekwame spelers toegevoegd aan de selectie. Uit de eerste zeven wedstrijden, behaalde P.E.C. negen punten. Hiermee nam de club de tweede plaats in beslag achter H.V.C. dat op dat moment al uitgespeeld was en vijftien punten uit tien wedstrijden had. P.E.C. stond dus zes punten achter, terwijl er nog drie wedstrijden te spelen waren. Bij volle winst zou P.E.C. kampioen worden aan de hand van een beter doelsaldo. Achtereenvolgens moest er nog gespeeld worden tegen vv Daventria, S.M.L. en Quick. De eerste twee werden gewonnen, dus alles kwam op de laatste wedstrijd aan. Wederom leek een seizoen van P.E.C. door deze wedstrijd in een teleurstelling te eindigen, maar gelukkig wist Joop Langenkamp vijf minuten voor tijd de bevrijdende 1-0 te maken. Het kampioenschap was aldus een feit geworden. Een grote druk was van de club gevallen. Echter niet voor te lange tijd, want de drie promotiewedstrijden die bij het kampioenschap hoorden stonden al voor de deur.

In een halve competitie, welke werd gevormd samen met U.D. Deventer (de nummer laatst in de Oostelijke Eerste Klasse) en P.W. Enschede, Hertog Hendrik en P.E.C. (de drie kampioenen van de verschillende Tweede Klassen), moest er worden uitgemaakt wie zich als enige gelukkig mocht prijzen met promotie. Deze wedstrijden moesten gespeeld worden op neutraal terrein en daarnaast mocht er, met uitzondering van de doelman, geen gebruik worden gemaakt van invallers. Achtereenvolgens werd er gelijkgespeeld, gewonnen en verloren. De eindstand werd hierdoor: 1. U.D. (5 punten, 2. P.W. (4 punten), 3. P.E.C. (3 punten) en 4. Hertog Hendrik (0 punten). Hierdoor bleef U.D. in de eerste klasse en gingen de andere clubs met lege handen naar huis. Echter zou later blijken dat niet alle clubs met lege handen naar huis zouden gaan.

Enige tijd later kondigde de N.V.B. namelijk aan dat P.W. bij keuze alsnog ook gepromoveerd was. Hiermee beoogde de bond de afbrokkeling van het “voetbal in de betere kringen” tegen te gaan. Destijds werd er immers nog geleefd in het “standigstijdperk” en zo zag met door de opmars van het “volksvoetbal” een bedreiging voor het voortbestaan van de “eliteclubs”. Desondanks was er voor P.E.C. geen aanleiding zich benadeeld te voelen, want de club was sowieso al met één punt verschil onder de Deventer club beland. De bijbehorende nederlaag tegen U.D. was dus achteraf beslissend, maar tegelijk wel geleden in een sportieve wedstrijd.