Kampioensschaal
15 mei 1978
Ontknoping
In ‘Uit het archief’ wordt er iedere keer aan de hand van een item uit het PEC in the days archief teruggeblikt op het verleden van de club. Deze keer: het kampioensschaaltje van Jan Hendriksen.
Tweede Pinksterdag 1978, half drie ’s middags. Het Zwolse Oosterenkstadion is het toneel voor de wedstrijd tussen PEC Zwolle en FC Vlaardingen ’74. Het duel van de waarheid, het duel voor promotie naar de Eredivisie!
De laatste dagen voor de beslissende wedstrijd werden de trainingen druk bezocht. Tientallen fanatieke P.E.C.’ers wilden met eigen ogen zien of de mannen van Fritz Korbach fit waren voor de daaropvolgende maandagmiddag. Van optimisme was echter nog niet echt sprake, daarvoor heeft de club het in voorgaande seizoen al te vaak op het laatste moment weggegeven. Een supporter op leeftijd vertaalde zijn gevoel als volgt aan de redactie van het clubblad: “Ik heb al heel wat meegemaakt. Operaties, een vrouw die wegliep en nog veel meer van die vervelende dingen. Maar ik zal je vertellen dat ik nog nooit zo zenuwachtig geweest ben als nu. Kan ik misschien toch nog naar eredivisievoetbal gaan kijken op m’n oude dag. Daar heb ik lang van gedroomd. En het mooie is dat ik niet ver hoef te reizen dan. Dat kan ik namelijk gewoon niet meer. Je mag het best weten hoor, maar ik zal er een gebedje extra voor bidden. Want die lui verdienen het gewoon”.
Dat het een spannende wedstrijd zou worden stond op voorhand in ieder geval al vast. PEC voerde samen met MVV de ranglijst aan. 52 punten uit 35 wedstrijden. Alleen in doelsaldo waren de Zwollenaren met 12 doelpunten verschil de meerdere. Waar MVV het in de eigen Geusselt op zou nemen tegen Heracles, nam PEC Zwolle het dus in eigen huis op tegen FC Vlaardingen. Een ploeg dat voor aanvang van de laatste competitiewedstrijd veertiende op de ranglijst van negentien clubs stond. Desondanks beloofde Theo Laseroms, trainer van de Vlaardingers, op voorhand dat zijn ploeg de beuk erin zou gooien. “Wij gunnen PEC Zwolle zeker het kampioenschap, want ook wij vinden PEC duidelijk de beste ploeg in de eerste divisie, maar wij gaan de punten natuurlijk niet cadeau doen. Wat dat betreft verstaan we onze sportieve plicht. Als PEC kampioen wil worden, zal het er gewoon meer in moeten schoppen dan wij”.
De wedstrijd
Ruim twee uur voor aanvang van de allesbeslissende wedstrijd waren de tribunes al tjokvol. Door tijdelijke uitbreidingen van de tribunes waren dit er vijftienduizend. Een zingende, hossende, toeterende en vlaggende groen-witte mensenmassa tot gevolg. Ongeacht het spelbeeld was het op voorhand al een Zwols voetbalfeestje. Goed voetbal was het, mede door de nervositeit, niet. Toch kwam PEC in de twaalfde minuut al op een snelle voorsprong. Ben Hendriks kopte een voorzet van Henk Warnas achter doelman Eikelenboom en zo kon het eerste feestje al gebouwd worden. In het gevolg van de eerste helft waren de kansen niet meer voor PEC, maar juist voornamelijk voor Vlaardingen. Tot scoren kwamen de bezoekers echter niet. Na de rust konden de supporters met een geruster hart naar de wedstrijd kijken. Een hoekschop van Ron Jans werd in eerste instantie nog afgeslagen, maar Kees Kornelis wist deze vervolgens doeltreffend op zij pantoffel te nemen. Het kon eigenlijk al niet meer misgaan, maar in de 78e minuut maakte Koko Hoekstra aan alle twijfel een eind. Terwijl het publiek zich aan de zijkant van het veld al gereed aan het maken was voor een veldinvasie, kopte de gelegenheidsspits de 3-0 voortreffelijk tegen de touwen. Het publiek bestormde vol enthousiasme het veld op om het doelpunt te vieren, maar werd met veel moeite uiteindelijk toch weer naar de zijkant gedirigeerd om de wedstrijd af te kunnen maken.
Het was tevens het moment waarop Frans Derks zijn laatste troef uitspeelde. Een vooropgezet plannetje, dat alleen doorgang kon vinden, indien PEC met 3-0 of meer voor zou staan. Derks floot dus af, gaf de leiding over aan grensrechter Biemans, waarop de Zwolse amateurscheidsrechter Jan Wisskink als grensrechter mocht ‘invallen’. Waarna de Bredanaar het veld afstapte en met de woorden “Frans Derks houdt er mee op wanneer hij dat wil” afscheid nam van het publiek. Dit plannetje zorgde vervolgens voor alleen maar meer chaos op het veld. Duizenden supporters hadden niet anders begrepen dan dat er afgefloten was voor het einde, maar er waren nog steeds tien minuten te spelen. Het duurde daarom enkele minuten voordat het hele veld wederom was ‘schoongeveegd’ en er weer verder gespeeld kon worden. Dat Danny Molendijk vlak voor tijd op weergaloze wijze nog de eretreffer maakte was het publiek grotendeels ontgaan. Biemans besloot na deze treffer definitief af te fluiten, waarna de duizenden PEC-supporters wederom het veld betraden. PEC was voor het eerst in de clubgeschiedenis gepromoveerd naar de Eredivisie!
Van het bestuur kregen alle selectiespelers een aandenken in de vorm van een klein kampioensschaaltje. Het schaaltje van Jan Hendriksen is door de oud-middenvelder geschonken aan het PEC in the days archief.