Met nagenoeg hetzelfde spelersmateriaal kon de club wederom geen hoge ogen gooien. Toch weet P.E.C. deze keer op de veilige zesde plek te eindigen en hoeft het zich dus niet druk te maken over een ‘nieuwe’ degradatie.

Over dit seizoen schreef aanvoerder Toon korpershoek de volgende anekdote: “Vanwege het natte terrein bij Thijssen waren we van hen veranderd en hadden een terrein gehuurd op de Lure. De kleedgelegenheid moest worden gemaakt van een schuur, waarin ook kippen hadden gehuisd. Ik timmer daar netjes langs de wanden zitbanken. Voetplanken werden gelegd en spijkers dienden voor kapstokken. De eerste wedstrijd was tegen Quick, Kampen, toenmaals verbazend sterk. Ik kleed mij uit in een heokje van de schuur en na de match kleed ik mij weer aan. Tijdens het aankleden kreeg ik geweldige jeuk en ook bij het naar huis gaan, in m’n hals vooral. Ik schaamde me geweldig, want telkens moest mijn hand er bij te pas komen. Thuis durfde ik er niet goed mee voor de dag te komen; ’s avonds nog steeds last, hoewel minder, Bij het naar bed gaan, merkte ik niets meer. De volgende dag, toen moeder mijn garderobe opruimde, kwam die tot de ontdekking dat m’n overhemd vol met bloedvlekken zat van gesneuvelde kippenluizen. Ik had me in de kippenhoek uitgekleed en verzuimd was deze goed te reinigen. Het ging zo wel…”