Eef Admiraal
Linksback (1921 - 1934)
Clubliefde
Een rasechte Zwollenaar, met veel bewezen diensten binnen P.E.C. Zo was Eef Admiraal onder andere aanvoerder tijdens de eerste succesperiode van de club, werd meermaals kampioen in verschillende klassen, speelde één nationale bekerfinale, fungeerde op latere leeftijd als penningmeester en werd benoemd tot erelid van de club.
Door zijn lengte en altijd faire spel viel Admiraal gelijk op. De statistieken van zijn eerste jaren in de Zwolse hoofdmacht liegen er niet om. Zo verloor P.E.C. in vijf jaar tijd, van 1920 tot en met 1925, geen enkele thuiswedstrijd. De desbetreffende defensie werd naast Admiraal gevormd door Barend de Groot en doelman Berend Mulder.
Eind jaren ’20 werden de grootste successen geboekt in de beginperiode van de club. De eerste keer dat heel Nederland in aanraking kwam met P.E.C. was in het seizoen 1927-1928. Dat jaar bereikte de club, onder aanvoering van Eef Admiraal, de finale van het nationale bekertoernooi. De finale ging echter, na twee eigen doelpunten, verloren. Deze domper zorgde er daarentegen niet voor dat Admiraal zich liet kennen. Als een echte aanvoerder sprak hij over een faire en open strijd, waarna Admiraal een driewerf hoera liet galmen voor de winnaar R.C.H.
Gelukkig hoefde P.E.C. niet lang te treuren om deze verloren finale, want het daaropvolgende seizoen werd het volgende succes alweer geboekt. Net zoals in 1917 promoveerde de club naar de Eerste Klasse!
Dat Eef Admiraal een echte clubman was, bleek wel in 1930. P.E.C. verkeerde in de gevarenzone en bereidde zich voor op spannende dagen. Desondanks werd er een oefenwedstrijd ingepland tegen één der beste westelijks ploegen. Deze tegenstander was, net zoals in de verloren bekerfinale, R.C.H. Voor hetzelfde weekend was Admiraal ook opgeroepen voor het Oostelijk Elftal. Normaal gesproken een hele eer, maar de Zwolse verdediger bedankte. Hij verdedigde liever de groen-witte kleuren van zijn club.
Op zondagmiddag 20 augustus 1933 werd Admiraal voor aanvang van de thuiswedstrijd tegen Longa gehuldigd voor zijn tweehonderdvijftig gespeelde wedstrijden in het eerste van P.E.C. Deze mijlpaal werd bereikt na twaalf jaar, waarvan Admiraal ook nog eens elf jaar aanvoerder was. Namens de vereniging bood vice-voorzitter De Rooy een gouden horloge met inscriptie aan.
Uiteindelijk moest Admiraal, die nog steeds tot één van de besten van de ploeg behoorde, zijn voetballoopbaan in 1934 vaarwel zeggen. Een knieblessure, welke de laatste wedstrijden al parten speelde, noodzaakte hem tot dit besluit.
Penningmeester
Na zijn voetballoopbaan bleef Admiraal bij de P.T.T., waar hij al sinds 1914 werkzaam was, in dienst. Een baan bij de post was destijds niet opmerkelijk, aangezien veel spelers deze kregen aangeboden door hogere P.E.C. prominenten, met ook een hoge functie binnen de P.T.T., een baan aangeboden. Admiraal had binnen het Zwolse postkantoor de functie als ‘besteller der posterijen, telegrafie en telefonie’, daarnaast slaagde hij in 1930 ook voor het examen voor conducteur der brievenmalen. In de P.E.C.’er van februari 1948 werd zelfs vermeld dat Admiraal was gepromoveerd tot bureelambtenaar 1e klasse bij de P.T.T.
Ondanks zijn baan bij de P.T.T. bleef Admiraal ook na zijn voetballoopbaan de club trouw. Zo fungeerde hij als clubtrainer en ging hij later aan de slag als penningmeester. Deze laatste functie werd ook vervuld tijdens de periode dat de club overging als betaald voetbalclub. Gelukkig kon Admiraal op de eerstvolgende vergadering melden dat de financiële toestand van de verenging kerngezond was. Zo had de overstap naar het betaald voetbal geen nadelige gevolgen en aan financiële verplichtingen bij eventuele spelersaankopen kon worden voldaan.
Erelid
Tijdens de jaarlijkse clubvergadering van 1932 werd er op bestuursvoorstel besloten om Eef Admiraal (destijds tien jaar aanvoerder van het eerste elftal), E. Kievit (vijftien jaar secretaris) en Gé Burgers (vijftien jaar bestuurslid) tot ereleden te benoemen. Deze eervolle titel was sinds de oprichting aan slechts drie andere leden toebedeeld.
Penaltynemer
In de begin jaren ’30 was Admiraal de vaste penaltynemer van P.E.C. Zijn schoten, bijna altijd op kniehoogte, waren dodelijk en doeltreffend. Zo maakte hij in één seizoen, door de penalty’s te nemen, meer doelpunten dan de gehele uit vijf spelers bestaande voorhoede samen. Tijdens de uitwedstrijd in 1932 tegen Heracles werd Philip de Bruyn gehaakt in het strafschopgebied, waardoor Admiraal weer achter de bal mocht gaan staan. Het volgende werd destijds geciteerd: “Eef nam zijn aanloop. Het schot ging af als een kanonskogel en trof tot grote ontsteltenis het gelaat van keeper Dekker. Hij duizelde en werd naar de kleedkamer gebracht. Hij heeft er alleen een week hoofdpijn van overgehouden. ‘Op zo’n kogel had ik niet gerekend’, was later zijn commentaar. De bal werd via Bas Doorneweert, toch nog in een doelpunt omgezet en als goal erkend.”
Persoonlijk
Evert ‘Eef’ Admiraal werd op donderdag 10 november 1898 geboren in Zwolle als derde kind en enige zoon van Klaas Admiraal en Klaasje Stroomberg. Een gezin welke na de geboorte van Eef nog zou worden vergroot met drie zusjes. Op dinsdag 29 april 1930 stapten Eef Admiraal en Geertjen ‘Gé’ Kaaks in het huwelijksbootje. Na twee jaar werd het gezin uitgebreid met een dochtertje. Wilhelmina Hendrika ‘Ineke’ Admiraal zag op zondag 6 november 1932 het levenslicht. Het gezin, woonachtig aan de Tesselschadestraat in de Zwolse wijk Wipstrik, werd in 1935 nogmaals uitgebreid. Deze keer verwelkomden Eef en Gé een zoontje. Zo werd op dinsdag 2 april 1935 Klaas ‘Kicky’ Admiraal geboren. Helaas kwam Kicky op woensdag 29 april 1942 met een slechts zevenjarige leeftijd “zacht en kalm” te overlijden. Tweeëndertig jaar later, op vrijdag 31 mei 1974 om precies te zijn, komt ook Eef Admiraal te overlijden. Op een leeftijd van vijfenzeventig vond hij in zijn geliefde Zwolle, waar hij altijd bleef wonen, een laatste rustplek.
